Thijs de Lang heeft Jeffery Stuut geïnterviewd op Papendal. Jeffery is paralympisch atleet. Het leven met CP is topsport. Thijs vraagt hoe hij twee topsporten combineert. Bekijk het hele interview hieronder!
Zoek je lotgenoten met CP Light? Meld je dan aan voor de groepsapp. Wil je meer info, lees of bestel de brochure.
“Loop eens normaal, slet. Heb je een wandelstok nodig?”. Dit waren een aantal van de dingen die een aantal weken geleden naar mij geschreeuwd werden. Gewoon, op een donderdagmiddag, lopend naar mijn kamer in Maastricht. Ik ben maar doorgelopen, zonder iets te doen. Toch ook wel bang dat deze schreeuwende jongens anders naar mij toe zouden komen.
Een beetje verbouwereerd arriveerde ik vervolgens op mijn kamer en dacht: Schreeuwden deze vier jongens nu echt vanuit hun auto deze woorden naar mij? In al die 21 jaar heb ik dat namelijk nog nooit meegemaakt. Tuurlijk weet ik dat deze jongens het niet waard zijn om over hun woorden na te denken. Maar toch: Het doet je wel iets als er zoiets naar je toe geschreeuwd wordt, of je nu wilt of niet.
Dit zet mij ook wel weer aan het denken. Waarom is het nodig om iemand die ‘anders’ is, meteen uit te schelden. Ik snap dat mensen soms staren omdat ik een beetje anders loop, ik betrap mijzelf ook vaak genoeg op staren. Maar dat mensen naar je kijken alsof je niet helemaal 100% bent of zich nog eens omdraaien om nog een keer te staren, dat is iets wat ik niet zo goed begrijp. Ik heb liever dat mensen gewoon vragen waarom ik zo loop, maar dat is iets wat nu eenmaal niet zo vaak wordt gedaan.
Maar als er dan aan mij gevraagd wordt of ik liever normaal had willen lopen, dan zeg ik toch nee. Dit is namelijk wie ik ben en het hoort ook bij mij. Daarnaast heb ik de allerliefste familie en vrienden om mij heen die mij helpen als dat nodig is. Tuurlijk is het soms rot, maar ik denk altijd: ik kan meer dingen wel dan niet.
Ook zag ik laatst een toepasselijke quote waar ik het helemaal mee eens ben:
Niemand is meer waard dan jij
Niemand is minder waard dan jij.
En zo is dat!
Vandaag wil ik het graag hebben over iets wat voor ‘normale’ mensen een stuk vanzelfsprekender is dan voor mij: het OV. Mijn vader en ik gingen dit weekend er op uit met z’n tweeën en om op onze bestemming te komen maakten we gebruik van het OV. Dit is voor mij best wel een dingetje. Want voor mij is het best moeilijk om bijvoorbeeld met een hele grote mensenmassa tegelijk een trein of bus in en uit te komen. Want dan raak ik snel het overzicht kwijt en dan kan ik moeilijk de trein of bus uitkomen, omdat ik dan weinig steun heb. Ook vind ik de roltrap erg moeilijk want ik kan nooit goed inschatten wanneer het het goede moment is om op te stappen omdat dat ding beweegt. Daardoor stap ik wel eens mis of gaat het een beetje onhandig. Ik doe wel eens vaker met mijn vader dat we erop uit gaan en dan gaan we altijd met het OV. Ik woon in Nieuwegein dus je moet meestal wel even in de trein en of bus zitten. En dan komt het wel eens voor dat je naar het toilet moet. Dit is vrij spannend aangezien de trein meestal vrij hard rijdt en hij nogal schommelt. Dus dan moet ik, terwijl ik naar het toilet loop, ontzettend opletten dan ik niet op mijn giechel beland.
Om dus te voorkomen dat ik omval hou ik terwijl ik loop de stoelen aan weerszijden van het gangpad vast en loop ik wat langzamer. Zo’n ritje van en naar het toilet kost mij altijd best veel energie en moeite. Ik heb wel gemerkt dat de bussen steeds makkelijker zijn geworden om in te stappen, want er zijn geen moeilijke trappetjes meer en de ingang is nu helemaal vlak, zodat ouderen en mensen die moeilijker lopen er nu ook heel gemakkelijk in en uit kunnen komen. Maar in treinen is dat een ander verhaal, want als je in en uitstapt kom je al het eerste obstakel tegen namelijk het trappetje. En als je in een dubbeldekker trein zit, heb je als je eenmaal ingestapt bent nog een klein trappetje die je ook nog moet trotseren als je wil gaan zitten. Verder vind ik dat de mensen wel een beetje op hun medemens mogen gaan letten, want als je uit wilt stappen komen de mensen die in willen stappen je al keihard tegemoet, waardoor het voor mij vrij ingewikkeld wordt om een beetje goed te kunnen uitstappen.
Maar ik heb nou in de loop der tijd wel een goede manier gevonden waarop het mij het best lukt. Maar ondanks alle struggles vind ik het wel altijd heel gezellig en leuk om erop uit te gaan met mijn vader en ik doe dit dan ook met veel plezier! We hebben dit weekend bijvoorbeeld gefietst, ook iets wat ik graag doe, en we zijn naar een museum geweest. Een tip voor wie vaak met het OV reist: als je met de bus moet, vraag dan desnoods aan de chauffeur of hij/zij even wil wachten tot jij veilig zit 🙂
Thijs de Lange heeft op Papendal paralympisch sporter Jeffrey Stuut het vuur aan de schenen gelegd tijdens een interview. Hierbij zijn verschillende onderwerpen aan bod gekomen, zoals vermoeidheid, over je grenzen gaan en topsporter worden met CP Light. Jeffrey hoopt over pakweg 958 dagen goud te halen in Beijing.
Thijs de Lange was een camera al wel gewend na zijn deelname aan Minister van Gehandicaptenzaken. Helaas koos de jury voor drie andere kandidaten. Maar Thijs blijft zich volledig inzetten voor de belangen van mensen met een beperking!
Binnenkort is het filmpje met het interview te zien op Wij en CP!
Hey dit ben ik,
Ik heet Nona en ik ben 15 jaar oud en ik heb CPlight. Ik hou ontzettend veel van reizen en de mooie plekjes van de wereld bekijken. Ik heb ook al heel veel mooie plekjes bezocht. Ik hou ook ontzettend veel van paardrijden, ik doe dit nu al zo’n 9 jaar met heel veel plezier. Ook hou ik mijn lijf hierdoor lekker bewegelijk. Ook lees ik graag en zet ik met mijn vriendinnen graag de boel op stelten. ijn leventje gaat af en toe wat lastiger door mijn beperking maar ik probeer er het beste van te maken.
Ik heb vooral last van dat mijn reactievermogen is wat trager waardoor de tijd tussen opdracht en de uitvoering ervan wat langer is. En ik merk dat ik wat minder kan, mijn energie level ligt wat lager. Dit merk in mijn dagelijks leven regelmatig. Maar ik heb een paar aanpassingen die mij goed helpen: een driewielfiets en een nordic walking stok. Ik ben erg blij met mijn fiets daardoor heb ik een stuk meer vrijheid. En mijn stok gebruik ik vooral op vakanties bij moeilijk begaanbaar terrein. Door die stok heb ik meer balans en kan ik op moeilijk begaanbaar terrein makkelijker zelfstandig lopen.
Ik woon in Nieuwegein en mijn school is op een afstand van ongeveer 10 minuutjes fietsen. Ik gebruik op school een tablet, zo is het voor mij makkelijker om de les goed te volgen. Ook maak ik gebruik van de lift bij ons op school dat is voor mij ook makkelijker :).
Ik ga voor jullie met veel plezier bloggen over mijn leventje met CP.
Groetjes Nona